دلنوشته

من آدم برون گرایی هستم که عشقم را ، دوست داشتن را فریاد میزنم .
از خندیدن و اشک ریختن هراسی ندارم
از قهر کردن بیزارم
راه رفتن روی جدول پیاده رو را دوست دارم
عاشق پریدن در گودال پر از گل هستم
رقصیدن در باد سرحالم میکند
سکوت را دوست ندارم
حتی کتاب خواندنم هم با هورت کشیدن قهوه ام همراه است
نمیتوانم با سکوتم کسی را آزار دهم
حرف نزدن.،. آزارم میدهد
اما .......
اگر روزی سکوت کردم، یعنی از تمام خودم دست کشیده ام

امروزم با تو شروع شد
با نفسهایت
با حرفهای شیرینت
با بودنت
با قلبهای شکلاتی
نمیخواهم خورشید غروب کند
نمیخواهم روز تمام شود
نمیخواهم منتظر فردا بمانم
شاید فردا هرگز بیدار نشوم

خوش به حال کویر تک و تنها بدون یار بدون انتظار بدون وابستگی برای خودش پادشاهی می‌کندنه مثل دریا به انتظار بیدار شدن و ‌ صحبت ماهیها میشینه نه مثل جنگل محتاج قطره‌های بارون،.
خودش تو سکوت و تنهایی برای خودش عشق بازی میکنه

من میگم کاش هیچ وقت ادمها احساس همدیگرو هول نمیدادن